Онкологиялық практикада прокальцитонин деңгейін анықтаудың нәтижелері мен перспективалары
Кілт сөздер:
прокальцитонин, онкологиялық науқастар, сепсис, зертханалық диагностикаАңдатпа
Өзектілігі: Аурулардың асқынған ағымының зертханалық диагностикасына қойылатын заманауи талаптар прокальцитонин (РСТ) деңгейін анықтау сияқты жоғары спецификалық және жоғары технологиялық зерттеу әдістерін қолдануды көздейді. РСТ деңгейі бактериялық инфекция жалпыланған кезде ғана көтеріледі және оның дәрежесін көрсетеді. Практикалық құндылығы РСТ деңгейінің
жоғарылау фактісі ғана емес, сонымен қатар оның жоғарылау дәрежесі, үдемелі жоғарылауы немесе ұзақ мерзімді (3-5 күннен астам) жоғары деңгейде қалуы. Бұл көрсеткіштерді басқа клиникалық және зертханалық көрсеткіштердің өзгеруімен үйлестіре отырып, динамикалық түрде бағалау дер кезінде диагноз қоюға және аурудың нәтижесін болжауға мүмкіндік береді.
Зерттеудің мақсаты: онкологиялық науқастарда септикалық асқынулар түрінде пайда болатын инфекциялық процесті бекіту және жалпылауды уақтылы диагностикалау үшін РСТ деңгейін динамикалық бақылаудың орындылығын бағалау болды.
Әдістері: Қатерлі ісіктер журналында, Cochrane, PubMed, Oncology.ru, elibrary.ru, Medscape, NCBI дерекқорлары мен кітапханаларында тақырыптық түйінді сөздерді іздеу жүргізілді. Септикалық асқынулар түрінде жүретін спецификалық емес инфекциялық процестің дамуы және жалпылануы бар онкологиялық
науқастарда уақыт бойынша РСТ өзгерістерін зерттеу нәтижелеріне талдау жасалды.
Нәтижелерi: РСТ деңгейін анықтау және оны диагностикалық алгоритмдерге қосу қажеттілігі әртүрлі ғылыми еңбектерде дәлелденген, деректердің сенімділігі мен маңыздылығы дәлелді медицинаның ең жоғары деңгейіне сәйкес келеді. РСТ онкологиялық патологияда аз ақпараттандыратын басқа көрсеткіштермен салыстырғанда жұқпалы компонентті анықтауда өзінің жоғары ерекшелігін көрсетеді, мысалы, лейкоцитоз деңгейі, С-реактивті ақуыз (CRP) және т.б. Кейбір ісік процестерінде РСТ бастапқы деңгейі орташадан жоғары болуы мүмкін (0,5 нг/л), бірақ динамикалық бақылау жүргізілген емдік шаралардың тиімділігін және инфекциялық процестің даму бағытын көрсетеді. РСТ деңгейін анықтауда жиіліктер мен интервалдарға ерекше мән беріледі. Белгілі бір жағдайларда, егер инфекциялық компонент тәуекел топтарында күдіктенсе, РСТ деңгейін анықтауды тексерудің бастапқы кезеңіне қосуға болады.
Қорытынды: Онкологиялық тәжірибеде РСТ зерттеулері нәтижелерінің екіұштылығына қарамастан, кешенді ісікке қарсы терапия процесінде жүйелі қабыну биомаркерлерін анықтау антибиотикалық терапияны тағайындауға немесе күшейтуге көрсеткіштерді уақтылы анықтауға, ұзақтығын болжауға және оның тиімділігін бақылауға мүмкіндік береді.
