Операция мен лимфодиссекция көлемінің асқазан қатерлі ісігіндегі метахронды перитонеальді диссеминацияның дамуына әсері

Аңдатпа

Өзектілігі: Метахронды перитонеальді диссеминация асқазан қатерлі ісігінің прогрессиясының құрылымындағы жетекші факторлардың бірі, бұл оны түбегейлі емдеу нәтижелерін айтарлықтай нашарлатады. Перитонеум қуысындағы ісік жасушаларының таралу процестері көбінесе хирургиялық емдеу процесінде басталады, олардың метахронды перитонеальді диссеминация дамуына әсерін бағалау маңызды.
Зерттеудің мақсаты – түбегейлі операция мен лимфодиссекция көлемінің асқазан қатерлі ісігімен ауыратын науқастарда метахронды перитонеальді диссеминацияның дамуына әсерін бағалау.
Әдістері: Орындалған операция көлеміне байланысты өңешке ауыспай (ерлер 647, әйелдер 433) асқазан обырына (рТ1-4N0-3M0) түбегейлі операция жасалған 1080 пациенттің (асқазанның проксимальды/дистальды субтотальды резекциясы, n=639 / гастрэктомия, n=334) түбегейлі хирургиялық емдеу нәтижелеріне талдау жүргізілді; стандартты/аралас операция, n=973/107) және орындалатын лимфодиссекция көлемі – D1 (n=151) немесе D2 (n=929). Сондай-ақ, өмір сүру деңгейі (Каплан-Мейердің көбейту әдісі), шоғырланымдық инциденттiнiң – метахронды перитонеальді диссеминация, басқа локализацияның метастаздары, асқазан қатерлі ісігімен байланысты емес өлім жағдайлары (бәсекелес тәуекелдерді талдау) бағаланды.
Нәтижелері: Стандартты түбегейлі емдеумен салыстырғанда (гастрэктомиядан кейін 42,3±2,7%, асқазанның субтотальды резекциясынан кейін 25,6±1,7%) шоғырланымдық прогрессия инцидентiнiң статистикалық маңызды өсуі (55,6±4,9%) анықталды, оның ішінде оқшауланған нұсқадағы метахронды перитонеальді диссеминацияның шоғырланымдық инцидентінің жоғарылауы (аралас операциялардан кейін 36,8±4,7%, стандартты гастрэктомиядан және асқазанның субтотальды резекциясынан кейін сәйкесінше 21,6±2,3% және 11,1±1,2% (рGray<0,001)) және біріктірілген кезде метахронды перитонеальді диссеминация, басқа локализацияның алыс лимфогематогендік метастаздарымен (аралас операциялардан кейін 9,4±2,9%, стандарты гастрэктомия және асқазанның субтотальды резекциясы кейін сәйкесінше 9,3±1,6% және 5,0±0,9%, (рGray=0,022)) құрайды. Лимфа түйіндерінде метастатикалық зақымдануының болуы D1 лимфодиссекциясынан кейінгі метахронды перитонеальді диссеминацияның шоғырланымдық инцидентінің 8,3±2,8%-нен (pN0) 29,1±6,2%-ге дейін (pN1-3) (рGray<0.05) және D2 лимфодиссекциясынан кейін 9,4±1,3%-дан (pN0) жоғарылауына әкелді. 27,3±2,1%-ге дейін (рN1-3) (рGray<0.05).
Қорытынды: Даму ықтималдығын бағалау кезінде метахронды перитонеальді диссеминация операция көлемін және аймақтық лимфа түйіндерінің жағдайын бағалау ұсынылады. Қолданылған лимфодиссекция процедурасы метахронды перитонеальді диссеминацияның дамуын қоса алғанда, асқазан қатерлі ісігінің дамуының жиынтық жиілігіне әсер етпеді.